KARALAR KÖYÜ



İlçenin güneyinde yer alır. İlçeye uzaklığı 25 km dir. Gemin deresi köylerindendir. Dikili Taş, Çoraklık, Konak, Aydınlar, Çamlıca mezraları vardır.
Köyde yaşayan insan sayısı 352’dir. Ekilebilir arazi sınırlı olduğundan göç vardır.
Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Arıcılık giderek önem kazanmaktadır.
İlkokul öğrenci yetersizliğinden kapalıdır.

KARACAÖREN KÖYÜ


KARACAÖREN KÖYÜ

İlçenin güneydoğusunda yer alan son köydür.İlçeye 37 km uzaklıkta ve İmranlı sınırındadır. Polat deresinin merkezi konumunda olan köydür. Nüfusu 1036 kişidir. Nüfusunu 1’ci dünya savaşı yıllarında doğu illerinden göç eden insanlar oluşturur.
Ana geçim kaynağı hayvancılıktır köyden büyük şehirlere göç devam etmektedir.
Köyde ilkokul, jandarma, sağlık evi vardır.
Telefon ve elektriği mevcuttur.

KALE KÖYÜ


İlçeye uzaklığı 50 km olan Kale Köyü, Suşehri İlçesi’nin kuzeybatısındaki son köyüdür. İsaklı, Çavuşlu, Menekşeli, Göynük adında dört mahallesi olan köyün her mahallesinde okul ve cami olup okulların bir kısmı öğrenci yetersizliğinden eğitim-öğretime kapalıdır .Karadeniz Bölgesi’ne yakın olan köyde yerleşim birimleri birbirlerine uzak olup dağınık bir görüntü çizer. Tipik bir Karadeniz iklimine sahip köyün etrafı iğne yapraklı sık orman ağaçlarıyla çevrilidir. Kışları çok sert ve soğuk geçen köyümüzde senenin uzun bir bölümü iklim karlı geçtiğinden şehirle bağlantısı kesilmektedir.

Tarıma elverişli coğrafi alanların olmayışı büyük bir hızla büyük şehirler özellikle İstanbul’a göç vermiştir. Köyün toplam nüfusu 560 kişi olmakla beraber kışları köyde çok az kişi yaşamaktadır. Okuma-yazma oranı düşük olan köyün en önemli geçim kaynakları, tarım, hayvancılık, orman ürünleri ve orman işçiliğidir. Bu bölge ipek halı dokumacılığında çok ileri seviyede olup; ipek halı dokumacılığı da önemli gelir kaynaklarından sayılabilir.

Kışın şehirle bağlantısı çok zor şartlar altında sağlanan köyün en büyük sıkıntısı “yol” dur. Köyün kapalı şebeke içme suyu, kanalizasyon, sulama suyu ve Sağlık Ocağı yoktur. Köyde Orman Kooperatifi, bakkal, demir-doğrama ve marangoz atölyesi vardır. Elektriği, telefonu olan köyde beyaz eşya kullanım seviyesi oldukça yüksektir.

Tarihi hakkında pek fazla bilgi olmayan köyün,görülmeye değer tabiat güzellikleri ve tarihi " Kale" si vardır. Kültürel özellikleri bakımından diğer köylerle farklılık göstermemekle birlikte köyde evlenmeler daha çok görücü usulü ile gerçekleşmektedir. Düğünlerde davul-zurna ve kemençe çalınır. Düğünlerde yemek vermek vazgeçilmeyen bir adettir. Köyün İlçeye uzaklığı, tarım ürünlerinin azlığı ve tarıma uygun alanların olmayışı, gizli işsizlik, gelir seviyelerinin düşüklüğü nedeniyle büyük bir nüfus erozyonunun yaşandığı köye son zamanlarda iklim ve havasının güzel olması yönüyle betonarme evler yapılıp göç akını durmuştur.

KEKEÇ KÖYÜ

İlçe merkezine 21 km. olup, dar yamaç ve susuz araziye sahip 463 nüfuslu bir köydür.Arazi yetersizliğinden göç veren bir köydür.Geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır.Konutlar betonarmedir. Modern ev aletleri kullanma oranı %70 dir.Köyde sağlık ocağı, sağlık evi bulunmaktadır.Kanalizasyon sorunu vardır.

Köyde içme suyu kapalı şebekedir.Sulama suyu yoktur.Yolu stabilizedir. Köyde cami, okul,köy odası vardır.

Köyün %90 ı okur- yazardır. Eğitim öğretim devam etmektedir.

Köye ait güzel yaylalar bulunmaktadır. Köy hemen ormanın eteğinde kurulmuştur.

El dokuması halıcılığı yapılmaktadır.Turistlik özelliğe sahip küçük çapta göller vardır

Köyde düğünler çalgılı ve mevlütlü olmak üzere iki şekilde yapılmaktadır.Bilinen özel yemek türleri yoktur.

KAYADELEN KÖYÜ


İlçenin kuzeydoğusun da İlçeye 13 km mesafededir. Baraj nedeni ile yerleşim yeri değişen köylerimizdendir. Ekilebilir arazilerin baraj gölü altında kalmasıyla birlik de köyde büyük ölçüde nüfus kaybı olmuştur. Halen köyde yaşayan nüfus 33 kişidir.

Köyün eski yerleşim yerinin Bakır –Tunç çağına kadar inen bir geçmişi olduğu bazı kazılar sonunda anlaşılmıştır. Ancak bu kazıların resmi belgelerine ulaşılamamıştır.

Halkın başlıca geçim kaynağı buğday, arpa, nohut tarımı, hayvancılık ve balıkçılıktır.

Köy taşımalı sisteme dahil edildiğinden, öğrenciler A. Sarıca köyü ilköğretim okulunda eğitim -öğretim görmektedir.

KAVŞUT KÖYÜ

Köy ilçe merkezine 35 km mesafededir. Köyden şehre özellikle büyük şehirlere göç bulunmaktadır. Göçün asıl sebebi ise coğrafi yapısının ve tarıma elverişli arazinin bulunmayışıdır. Köy halkının geçim kaynağı tarım (arpa fasulye patates) ve hayvancılıklıdır.

Köyde 1973 yılında açılmış bir ilkokul mevcut olup köy ilkokulunda halen eğitim-öğretim yapılmaktadır.

Köyde 278 kişi yaşamaktadır.

HÖDÜCEK KÖYÜ


İlçenin kuzeybatısında yer alır. İlçe merkezine uzaklığı 25km. dir. Köyün nüfusu 154 kişidir. Hödücek köyü bir vadinin içine kurulmuştur. Körükler adında bir mezrası vardır.

Köyün kurulduğu arazi yıllar öncesinden başlayıp devam eden bir heyelan ile karşı karşıyadır.

Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılık olan köyden büyük şehirlere göç vardır.En önemli ürünleri ceviz ve armuttur.

GÜNLÜCE KÖYÜ


İlçenin kuzeyinde yer alır. İlçe merkezine uzaklığı 21 km.’dir. Köyün nüfusu 270 tir.. Köyün ilk kurulduğu yerin Zorbahan Tepesi olduğu rivayet edilmektedir. Halen bu tepede gözetleme tepeleri ve kilise kalıntısı mevcuttur. Daha sonra Venk denilen yere inen köyün eski bina temelleri (Peğ) görülecek durumdadır.

1960 yılından önce bucak merkezi olan Günlüce Köyünde Tarım Kredi Kooperatifi , küçük bir çarşı, PTT Acentesi bulunmaktadır. Köyde kapalı şebeke içme suyu ve kanalizasyon gibi altyapı tesisleri tamamlanmıştır. Ana geçim kaynağının tarım ve hayvancılık olduğu köyde halıcılık da yapılmaktadır. Göçün devam ettiği Günlüce Köyünden İstanbul’da yaşayanların kurduğu “Günlüce Köyü Güzelleştirme ve Geliştirme Derneği” adı altında bir dernek bulunmaktadır. Köyde ilkokul ve ortaokul eğitim – öğretime açıktır.

Hicri yılbaşlarında düzenlenen Saya Gezme geleneği halen sürmektedir. Saya Gezme sırasında evlerden toplanan yağ ve bulgurdan pilav yapılarak topluca yenilir. Ayrıca Kasım – Aralık aylarında Herfene yapılır. Birkaç kişi bir araya gelerek keçi – koyun alır, keserek birlikte yerler.

Köy Camiinin yanında bulunan mezarlıkta 370 yıllık mezar taşı bulunmaktadır.

Tabi güzellik olarak görülmeye değer yerleri Venk ve Ağanın Göl’dür.


GÜNGÖREN KÖYÜ


Köye Ait Resim Bulunmamaktadır.Eğer elinizde resimler varsa yoncalikoyu@windowslive.com adresine ulaştırarak bütün hemşehrilerimizin yararlanmasını sağlayabilirsiniz.


İlçenin kuzeyinde Kelkit çayının sağ tarafında yer alır. Daha önce Şule adıyla Sökün köyüne bağlı bir mezra iken 1997 yılında Güngören adıyla muhtarlık haline gelmiştir. İlçeye uzaklığı 26km. ‘dir. Köyün nüfusu 249 kişidir.

GÜNEYLİ KÖYÜ



Bundan 400-500 yıl kadar önce, köyü kuran kişinin adını (Zöfker) olan köyün bugün ise güney yönü açık olmasından dolayı Güneyli adını almıştır, İlçe merkezine uzaklığı 10km. olan köy Suşehri Ovası kenarına yerleşmiş bir köyümüzdür.

Köyün nüfusu 595’dir. Köy arazisinin bir bölümü Kılıçkaya Barajının altında kaldığından dolayı az da olsa göç vermek zorunda kalmıştır. Halkın geçim kaynağı Tarım ve hayvancılıktır. Besicilik de yapılmaktadır. Köydeki evler günlük şartlara uygun modern yapıdadır. Köyün arazisi ve ev aletleri günün şartları düzeyindedir. Köyde sağlık evi, okul, cami, köy odası bulunmaktadır. Köyün kanalizasyon şebekesi yoktur. Köyün içme suyu kapalı şebekedir. Arazi sulama suyu sorunu vardır. Köy yolu stabilizedir. Köyümüze ait dernek yoktur. Köy düğün ve nişanları davul – zurna eşliğinde yapılmaktadır. Meşhur yemeği Keşkektir.

GÜMÜŞTAŞ KÖYÜ


İlçenin doğusunda ilçe merkezine 17 km. mesafededir. Erzincan karayoluna yakın olan köyün nüfusu 214 kişidir.

Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyün arazisi ve sulama suyu, tarım ve bahçe ziraatine uygundur. Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, fasulye, hububat, patates ve sebzedir. Hayvancılık, ahır besiciliği giderek gelişmektedir. Köyde ilkokul 1969 yılında açılmış olup eğitim- öğretim devam etmektedir.


GÜDELİ KÖYÜ


İlçenin kuzeyinde Kelkit çayının sol tarafında, ilçe merkezine 13 km. mesafededir. Köyün nüfusu 292 kişidir. Köyde geçim kaynaklarının, bilhassa ekime uygun arazilerin az oluşu göçü hızlandırmıştır.

Buğday, arpa, nohut tarımı yapılmaktadır. İpek halı dokumacılığı vardır.

Köy ilkokulu 1968 yılında açılmıştır.



ESKİSAR KÖYÜ




İlçe merkezine uzaklığı 13 km. olan şirin bir köyümüzdür. Köyün ulaşım sorunu yoktur.

Köyün nüfusu 300 kadardır. Az da olsa büyük şehirlere göç yaşanmaktadır.

Köyün ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyde su sorunu vardır,köy geniş ormanlara sahiptir. Köyde yaşantıya bağlı olarak modern alet, araç ve gereçler bulunmaktadır. Kanalizasyon sorunu çözülememiştir. İçme suyu kapalı şebekeden sağlanmaktadır. Köyde cami, okul, köyodası, muhtar odası bulunmaktadır.

Köyün okur yazar oranı %98 dir. Eğitim, sağlık sorunu merkeze yakınlığından dolayı çözülmüş durumdadır.

Köyde tahıl, endüstri, sebze ve meyvecilik yapılmaktadır.

Köyün kendisini öne çıkaran önemli folklorik özellikleri yoktur. Köy nüfusunun büyük kısmının Cumhuriyetten sonra yapılan nüfus mübadelerinde bu köye yerleşen Selanik göçmenleri oluşturur.

ESKİMEŞE KÖYÜ


İlçeye uzaklığı 23 km. olan köy 45-50 hane civarındadır. Nüfusu yaklaşık 374 kişidir. Köy halkı tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Köyde ilkokul ve cami mevcuttur. Köy evleri genelde ahşap olup, televizyon, buzdolabı ve çeşitli ev aletleri bulunmaktadır.

Şehir ulaşıma toplu taşıma araçları ile yapılmakta olup, köy yolu asfalttır.

Köyde tarım ve hayvancılığın yanı sıra ipek halı dokumacılığı yapılmaktadır. Köy nüfusu genelde İstanbul’a göç vermekte olup, tarım arazilerinin sulamasının yapılmasına bu suretle verimin artırılmasına bağlı olarak köyden göçün, hızlıca azalacağı kanaati köy halkının genel görüşüdür.

ESKİMEŞE KÖYÜ



İlçeye uzaklığı 23 km. olan köy 45-50 hane civarındadır. Nüfusu yaklaşık 374 kişidir. Köy halkı tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Köyde ilkokul ve cami mevcuttur. Köy evleri genelde ahşap olup, televizyon, buzdolabı ve çeşitli ev aletleri bulunmaktadır.


Şehir ulaşımı toplu taşıma araçları ile yapılmakta olup, köy yolu asfalttır.
Köyde tarım ve hayvancılığın yanı sıra ipek halı dokumacılığı yapılmaktadır.


Köy nüfusu genelde İstanbul’a göç vermekte olup, tarım arazilerinin sulamasının yapılmasına; bu suretle verimin artırılmasına bağlı olarak köyden göçün, hızlıca azalacağı kanaati köy halkının genel görüşüdür.


ESKİMEŞE KÖYÜ TARİHÇESİ

Köyümüzün geçmişi ve tarihçesi ile ilgili net bir bilgi yoktur.Eski ismi Aşağı Görededir.Eski tapu ve evrakları incelediğimizde Naipli yöresi Koyulhisar ilçesine
Kara hisarı şark-i sancağı Trabzon iline bağlı bir köydür.Şu anda bulunduğu yerleşim yerinde yaklaşık olarak 350 yıl kadar bir geçmişi oldugu tahmin edilmektedir.
Köyümüz şimdi bulunduğu yerden önceleride köyün kuzeyinde bulunan Eski köy dediğimiz yerde bulunduğu rivayet edilmektedir.Elimizdeki Eski tapu ve yazılara
göre 200 yıllık resmi tarihler mevcuttur.Yaşadığı bilinen en eski aile büyüklerimiz
ve sülaleler ;Levent Oğulları (Yıldız,Kaynar) , Göbeloğulları (Fırat,Kaya) , Yağyağıllar (Değer) , Bahıllar (Karakaya) , Zaimgiller (Yılmaz) ,Çakırgızgiller(Kaluç)(Demir),Köyümüzü Leventoğlu Mehmet beyin kurduğu bilinmektedir.Köyümüzde
Yusuf Ağa ,Hamdi hoca,Hacı Mehmet,Ömer Hoca,gibi herkese iyiliği olmuş
herkes tarafından hatırı sayılan insanlar yetişmiştir.

Köyümüzde Muhtarlık yapan Kişiler şunlardır;
1. Gayriğilden Hasan Ağa (YILDIZ)
2. İsmail FIRAT 3. Durmuş YILMAZ
4. İhsan FIRAT 5. Yücel FIRAT
6. İbrahim YILMAZ 7. Emrah FIRAT
8. Yahya DEĞER 9. Ertuğrul FIRAT’tır.
Köyümüz Sivas İli Suşehri İlçesi sınırlarında bulunmakta olup iç Anadolu
Bölgesinin kuzey doğusunda yer almaktadır.Köyümüz Bölge olarak İç Ana dolu
olmasına karşılık yöresel olarak Orta Karadeniz iklim şartları hüküm sürmektedir.
Köyümüz Sivas ,Erzincan ,Ordu,Giresun İlleri Suşehri , Şebinkarahisar,
Koyulhisar ilçeleriyle Gökçekent, Akıncı,Şule, Yaygınsöğüt,Günlüce, Sökün,Karkın,Gelengeç,Yamaç, karaağaç , Tatar, Yelkesen ,Arpacı, Güdeli
Köyleri ile sınır akrabalık ve kültürel bağları bulunmaktadır.Köyümüzün
yakınlarında Kılıç kaya ve Çamlı göze Barajları bulunmaktadır. Köyümüzün
keçim kaynakları tarım ve hayvancılığa bir nebzede olsa ipek halı
dokumacılığına bağlıdır. Nohut,Buğday,Arpa,Fiğ gibi tahıl ürünleri Her çeşit
meyve ve sebze yetişmektedir.Son yıllarda ise sağızlık ağacı olarak bilinen
ağaçlara çam fıstığı aşılanmış olup köyümüzde çam fıstığı üretimi nede başlanmıştır.Köyümüzde çokca bulunan ve köyümüze adını veren yaklaşık
500 yıllık Meşe ağaçları vardır.Köyümüzde Cami, Okul,Kuran Kursu , her
evde içme suyu sulama suyu ve kanalizasyon mevcuttur.Köyümüz
İstanbul’a aşırı göç verdiği için nüfusu 250-300 kişi arası dır.Köyümüz
Aşağı mahalle , Öteçe ,Dere,Ortamahalle, Ezgil, Gayriğil, Zaimgil
olmak üzre 7 mahalleden meydana gelmiştir.Köyümüzün ormanlarında Darıçimeni,Çirişler,Kıryayla isminde Yaylaları mevcuttur.

Eskimeşenin; İlçeye uzaklığı 23 km. olan köy 45-50 hane civarındadır.
Nüfusu yaklaşık 374 kişidir. Köy halkı tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Köyde ilkokul ve cami mevcuttur. Köy evleri genelde ahşap olup, televizyon, buzdolabı ve çeşitli ev aletleri bulunmaktadır.
Şehir ulaşımı toplu taşıma araçları ile yapılmakta olup, köy yolu asfalttır.

Köyde tarım ve hayvancılığın yanı sıra ipek halı dokumacılığı yapılmaktadır.
Köy nüfusu genelde İstanbul’a göç vermekte olup, tarım arazilerinin sulamasının yapılmasına; bu suretle verimin artırılmasına bağlı olarak
köyden göçün, hızlıca azalacağı kanaati köy halkının genel görüşüdür.

Tarihi

Köyün eski adı Aşağıgörede'dir. Yeni ismi ise eskiden meşe ormanlarının yer
almasından dolayı verilmiştir.

Kültür

Her yıl bahar aylarında şenlikler düzenlenmektedir.

Coğrafya

Sivas iline 156 km, Suşehri ilçesine 23 km uzaklıktadır.

İklim

Köyün iklimi, karasal iklimi etki alanı içerisindedir.

Nüfus

Yıllara göre köy nüfus verileri
2007 1030
2000 748
1997 245


Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

Muhtarlık

Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil
etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.

Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak 1-5 sınıf kullanılamaktadır. 6-8. sınıf devresi
Suşehri Hürriyet İÖO'na taşınıyor. Köyün hem içme suyu şebekesi hem
kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi yoktur ancak ptt acentesi vardır.
Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde
elektrik ve sabit telefon vardır.


Köyün Web Sitesi: http://www.eskimese.tr.gg/

SUŞEHRİNDEN MANZARALAR




















SUŞEHRİ RESİMLERİ






Suşehri, Sivas


Suşehri, Sivas




İlçenin adı


İlçenin ilk yerleşim yeri şimdiki merkezin iki kilometre doğusunda, Çayırbaşı mevkiinde bulunmaktadır. Bulahiye adını taşıyan bu yerleşim yeri depremler sonucu yıkılınca ilçe, Andıryas adı ile şimdiki bulunduğu yerde gelişmeye başlamıştır. (Halen ilçenin doğusunda bir bölgeye Bulaklı denilmektedir.)
1865 yılında yeniden yapılan vilayet düzenlemesinde Şebinkarahisar sancağı Trabzon’dan alınarak Amasya ve Tokat ile birlikte Sivas vilayetine bağlanmıştır. Bu düzenleme ile Suşar (Gölova) ve Akşar Subaşılıkları kaldırılmış ve Endires köyüne ilçe teşkilatı kurularak “SUŞEHRİ” adı verilmiştir.
1933 yılında çıkarılan bir kanunla Suşehri’nin bağlı bulunduğu Şebinkarahisar ilçe yapılarak Giresun’a bağlanınca Suşehri, Sivas ilinde kalmıştır.



İdari durum


Suşehri İlçesi, idari olarak Sivas iline bağlıdır. İlçeye bağlı Merkez ve Çataloluk Belediyesi olmak üzere 2 adet belediye teşkilatı, 70 köy muhtarlığı ve 42 mezra ile toplam 112 yerleşim birimi bulunmaktadır.Sivasa 144 km uzaklıktadır.
Köyler, yerleşim özelliği bakımından incelendiğinde ilçe merkezine yakın bulunan ve düşük rakımlı yerlerde kurulu olan köyler toplu; dağlık kesimde kurulan köyler ise mezralara bölünmüş bir şekilde dağınıktır.



Tarihi


Suşehri İlçesi eski bir yerleşim merkezidir. İlçe tarihinin Bakır Çağına kadar indiği rivayet edilmektedir. Ova kesiminde , Kayadelen köyü civarında (Kılıçkaya Baraj gölü altında kalmıştır) Bakır Çağı özelliklerini gösteren eşyalara rastlanmıştır.
Akşar, Eskişar, Kale köyleri ve Çataloluk beldesinde Roma, Bizans ve Selçuklu dönemlerinden kalma kale kalıntıları mevcuttur.
Büyükgüzel ve Küçükgüzel köylerinin (eski yerleşim yerleri) Roma devrinde önemli merkezler olduğu, rastlanılan tarihi kalıntılardan anlaşılmaktadır. Küçükgüzel köyünde bulunan, mermer aslan başı Sivas Müzesi'nde sergilenmektedir. Ayrıca aynı köyde bulunan önemli bir yapıya ait olduğu sanılan bazı kalıntılar, Hükümet Konağı bahçesinde muhafaza edilmektedir.
Şu anda Suşehri’ne bağlı bir köy olan Akşar’ın (Akşar-Abat) bilhassa Ortaçağ'da önemli bir merkez olduğu , Suşehri ve civarının idari açıdan buraya bağlı olduğu, Suşehri Ovasının “Akşar Ovası” olarak anıldığı tarihi kaynaklardan anlaşılmaktadır.



Suşehri haber kültür


Suşehri’nde kültürel yapıyı etkileyen en önemli faktörlerden biri coğrafi konumdur. İlçenin İç Anadolu ile Karadeniz Bölgelerinin geçiş çizgisinde yer alması, iklim ve bitki örtüsünde olduğu gibi kültür ve folklarda da geçiş özelliklerini ön plana çıkarır. Yörede İç Anadolu ve Karadeniz kültürü bir arada görülür. Bunun en çarpıcı örneği, İç Anadolu Bölgesine has davul zurna ile Karadeniz Bölgesinin karakteristik enstrümanı kemençenin yan yana görülmesidir. Halk oyunlarında da geçiş özelliklerini görmek mümkündür. Suşehri’nde Karadeniz Bölgesinin horon u ile İç Anadolu bölgesinin halayı adeta iç içe girmiş gibidir.




İl: Sivas

İlçe Merkezi: Suşehri

Beldeler: Çataloluk

Köyler:

Akıncı • Aksu • Akşar • Arpacı • Arpayazı • Aşağıakören • Aşağısarıca • Balkara • Beydeğirmeni • Bostancık • Boyalıca • Büyükgüzel • Camili • Cevizli • Çakırlı • Çamlıdere • Çitlice • Çokrak • Elmaseki • Erence • Esenyaka • Eskimeşe • Eskişar • Eskitoprak • Gelengeç • Gökçekaş • Gökçekent • Gözköy • Güdeli • Gümüştaş • Güneyli • Güngören • Günlüce • Hödücek • Kale • Karacaören • Karalar • Kavşut • Kayadelen • Kekeç • Kemalli • Kesikkaş • Kızıltaş • Kiziryurdu • Kozçukur • Kurugöl • Kuzdere • Küçükgüzel • M.Karaağaç • N.Karaağaç • N.Karaağaç • Olucak • Polat • Sağpazar • Saraycık • Solak • Sökün • Şarköy • Taklak • Taşbayır • Tatar • Türkmenler • Üzümlü • Yamaç • Yaygınsöğüt • Yelkesen • Yeşilyayla • Yoncalı • Yukarıakören • Yürekli



Kaynak Gösterilmeden Yayımlanması Kesinlikle Yasaktır...

ESENYAKA KÖYÜ



İlçenin güney doğusunda, Erzincan karayolunun kenarında kurulmuştur.İlçeye uzaklığı 14 km dir.Halen ilçenin en kalabalık nüfusa sahip köyüdür.(Son nüfus sayımına göre 1846 kişi)

Köyün tarihçesiyle ilgili bilgi olmamakla birlikte, köy nüfusunu oluşturanların bir bölümünün, Giresun’un Alucra ilçesinden, Selanik’ten ve yakın köylerden gelerek yerleştikleri bilinmektedir.

Esenyaka Köyünde ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyün arazisi tarıma uygun, sulama suyu boldur. Yetiştirilen ürünlerin başında şekerpancarı ve fasulye gelmektedir. Sebzecilik, hububat yetiştiriciliği ve meyvecilik de azımsanmayacak durumdadır. Besicilik giderek gelişme göstermektedir. Köyde elektrik, telefon, kanalizasyon,kapalı şebeke içme suyu gibi alt yapı tesisleri yapılmıştır. Modern ev araç gereçleri kullanılmaktadır.

Köyde, kahvehane, bakkal dükkanları, Tarım Kredi Kooperatifi, ve Sağlık Ocağı bulunmaktadır. Köyde ilköğretim okulu eğitim öğretime açıktır.

ELMASEKİ KÖYÜ


İlçenin güneyinde yer alır. İlçeye uzaklığı 18 km dir.Oyuk ve Tandırcık adında iki mezrası vardır.

Köyde ana geçim kaynağı hayvancılıktır.Göç nedeniyle nüfus azalmıştır.Halen köyde- yaşayan nüfus 94 kişidir.Köyde elektrik ve telefon vardır.

İlkokul 1976 yılında açılmışsa da, öğrenci yetersizliğinden 1986 yılında kapatılmıştır.

ÇOKRAK KÖYÜ



İlçenin güneyinde Gemin deresinin yamacında kurulmuştur.İlçeye uzaklığı 13 km dir. Köyde 140 kişi yaşamaktadır. Geçim kaynaklarının sınırlı oluşu göçü hızlandırmıştır.Ana geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır.Arazi uygun olmadığından hububat yetiştirilmektedir .Arıcılık, geçim kaynaklarından biridir.

Köy, yeni yapılan Gemin deresi yoluna bağlanmıştır

YİNE KENE ve YİNE ÖLÜM



Sivas'ta kene ısırması sonucu rahatsızlanarak hastaneye kaldırılan bir kadın öldü. Sivas'ın Şarkışla ilçesine bağlı İhsanlı köyünde yaşayan 41 yaşındaki Elif Karababa isimli kadın kene tarafından ısırıldı. Keneyi vücudundaki ısırdığı yerden kendi imkânlarıyla çıkartarak atan Elif Karababa, daha sonra karın ağrısı ve yüksek ateş şikâyetiyle Gemerek Devlet Hastanesine başvurdu. Burada muayene olan Karababa çeşitli tahlillerden sonra Kayseri Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine sevk edildi. Karababa, sevk edildiği Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde 24 saat sonra hayatını kaybetti. Elif Karaba'nın Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesindeki raporlarına göre, kene tarafından ısırıldıktan sonra Kırım-Kongo Kanamalı Ateş (KKKA) hastalığına yakalandığı ve bu sebeple Karababa'nın hayatını kaybettiği öğrenildi. 41 yaşındaki Elif Karababa'nın cenazesi yaşadığı İhsanlı köyünde toprağa verildi.

TARAFTARDAN YILDIZ iSTEĞİ


Sivasspor taraftarları yeni sezonda takımda yıldız futbolcu görmek istiyor. Yiğido, Süper Lig’e çıkıldığı sezondan bu yana Nortin Wooter’in dışında yıldız futbolcunun transfer edilmediğine dikkat çekildi.
Sivasspor taraftarları, rakipleri tarafından üst üste patlatılan bomba transferler sonrasında Yönetimden transfer isteğinde bulundu. Taraftarlar; “hiç değilse bir tane yıldız futbolcu alınsın” dedi. Geçtiğimiz sezon kendi yağıyla kavrularak büyük bir başarı yakalayan Sivasspor’da yeni sezon için transfer çalışmaları sürüyor. Yönetim ve Teknik heyet takıma sadece iki yabancı transferi iki de yerli transfer yapacağını açıklarken, taraftarlarda Yönetim’den yıldız futbolcu isteğinde bulundu. Süper Lig’deki rakiplerinin transferde ard arda bomba patlattığını ve kadrolarını yıldız isimlerle güçlendirdiğine dikkat çeken Yiğidolar, Sivasspor Yönetimi’nin de aynı şekilde yıldız isimleri kadroya dahil etmesini istedi.
SADECE WOOTER Sivassporlu taraftarlar Süper Lig’deki 3 sezonluk serüvenleri boyunca sadece Nortin Wooter’in takıma kazandırıldığına dikkat çekerek, “Bu sezona kadar Yönetimimizden böyle bir isteğimiz olmadı. Ancak takımda yıldız futbolcu eksikliği var. Tribünleri ayağa kaldıracak ve taraftarı coşturacak bir önder futbolcu yok. En az Wooter düzeyinde bir yıldızın takıma alınmasını istiyoruz. Çünkü bizde büyük bir camiayız ve takımızda yıldız isimler bulundurmalıyız. Ançak şuana kadar böyle bir yıldız takımımıza kazandırılmadı. Bu sezon yönetimimizin böyle bir yıldız ismi takıma takviye ederek bizleri sevindirmesini istiyoruz”.


Kaynak:Sivas`ın Sesi


Sivasspor




GÖZKÖY KÖYÜ



İlçe merkezine uzaklığı 8 km olup kıraç ve susuz bir araziye sahip köyümüzdür. İsmini köyümüzdeki göz kaynağı suyundan almıştır. Nüfusu 512 kişi olup az da olsa göç alan bir köyümüzdür.
Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Bina yapıları betonarmedir. Modern tarım ve ev aletleri kullanılmaktadır. Köyün içme ve arazi sulama suyu sorunu vardır. Köye ait dernek vardır. Köy yolu stabilizedir. Köyde cami, ilkokul ve köy odası vardır.
Nüfusun %98’i okur-yazar durumdadır. Merkeze yakınlığından dolayı eğitim ve sağlık sorunu yoktur.
Köyde tarım ürünleri ve sebzecilik yapılmaktadır. Az da olsa besi sığırcılığı yapılmaktadır. Turistik özelliği yoktur, el dokuma halıcılığı yapılmaktadır.
Köye has giysiler yoktur. Düğün törenleri davul – zurnalı ve yemekli yapılmaktadır.

GÖKÇEKENT KÖYÜ




İlçenin kuzeyinde yer alır, 28 km. lik asfalt yolla ilçe merkezine bağlıdır.
Yakın tarihlere kadar bucak merkezi olan Gökçekent aşırı göç nedeni ile nüfus kaybederek küçülmüştür. Bu günkü nüfusu 218 kişidir.
Halkın geçim kaynakları arasında tarım ve hayvancılık ilk sırayı alır. Ancak tarıma uygun arazi azlığı ürün çeşidini ve verim miktarını sınırlamaktadır. Hayvancılık giderek önem kazanmaktadır. Az da olsa el halıcılığı yapılmaktadır.
Öğrenci yetersizliğinden köyde bulunan ilkokul ve ortaokul eğitim ve öğretim kapanmıştır.
Köyde Jandarma Karakolu, PTT, Sağlık Ocağı, Tarım Kredi Kooperatifi, bakkal, kahvehane bulunmaktadır.
Köyde Çarşamba günleri “ mahalli pazar “kurulmaktadır.

GÖKÇEKAŞ KÖYÜ


İlçenin güney doğusuna düşmektedir. İlçe merkezine 4 km. mesafededir. Köyde yaşayan insan sayısı 453 kişidir.
Ana geçim kaynağı tarım, hayvancılık ve inşaat ustalığıdır. Köyde yetişen ürünlerin başlıcaları şekerpancarı, fasulye ve hububattır. Ayrıca meyvecilik küçümsenmeyecek derecede ileri seviyededir. Son yıllarda besi sığırcılığı da gelişme göstermektedir. Köyde ilkokul eğitim ve öğretime açıktır.

GELENGEÇ KÖYÜ



İlçenin kuzey yönünde 35 km. mesafededir. Köy nüfusun 143 kişidir.
Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Ancak uygun tarım arazilerinin olmayışı büyük şehirlere göçü hızlandırmıştır. Köyün kuruluşu ile ilgili bilgiler olmamasına rağmen köyü ilk kuranların Zülfikaroğlu, Kalemoğlu ailelerinin olduğu, daha sonra Kölükoğlu ve Müftüzade ailelerinin geldiği rivayet edilir.
Köyün mahalli yemeği soğan, peskutan ve ekmekten yapılan “GELECOŞ” tur.
Köyün batısında Temre Taşı mevkiinde çıkan şifalı su yaraların (Egzama türü ) tedavi edilmesinde iyi olduğu söylenmektedir..
Köyün kuzeyinde bulunan Mamacan Yaylası görülmeye değer yerlerdendir.

KEMALLI KÖYÜ


1.Dünya Savaşı yıllarında Doğu Anadolu illerinden göç edenler tarafından kurulmuştur.İlçenin güneydoğusunda yer alır. İlçeye uzaklığı 35 km dir. Nüfusu 148 kişidir.
Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Polat deresi köylerindendir.

KESİKKAŞ KÖYÜ



İlçenin kuzeybatısında ve 15 km mesafededir. Kelkit çayının kuzeyinde yer alan köyün nüfusu 248 kişidir.Göç nedeniyle nüfus giderek azalmaktadır. Ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.
İlkokul,öğrenci yetersizliğinden kapanmıştır. Köyde elektrik ve telefon vardır.

KIZILTAŞ KÖYÜ


İlçenin güneydoğusunda yer alır. Polat deresinin aşağı bölümündedir. İlçeye uzaklığı 23 km dir.Bileyli adında bir mezrası vardır.
Göç nedeniyle son yıllarda nüfusu azalmış, 49 kişiye düşmüştür.Göç edenlerin büyük bir kısmı İstanbul’a ; bir bölümü ise Suşehri ilçe merkezine yerleşmiştir
Okul 1967 yılında eğitim- öğretime açılmış, öğrenci yetersizliğinden 1989 yılında kapanmıştır.

KIZYURDU KÖYÜ



İlçenin güneyinde yer alır. İlçeye uzaklığı 15 km .dir.Buğdaylık adında bir mezrası bulunan köyde ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır Nüfusu 85 kişidir.

KOZÇUKUR KÖYÜ


Köy, Sivas’la bağlantı kuran eski Sivas yolu üzerindeki dağ eteklerine kurulmuş bir yerleşim birimidir. İlçe merkezine 12 km uzaklıkta, 45 haneli 438 nüfusa sahiptir. Köyün ekonomik durumu arıcılık,hayvancılık ve tarım üzerine kurulmuştur.
Köy sınırları içersine yapılmış bulunan Ferhat Göleti nedeniyle köyün sulanabilen ekim alanı artmıştır.
Köyde ilkokul, cami ve köy konağı bulunmaktadır.Köyde elektrik, telefon ve şebeke suyu mevcuttur. Köyün bu imkanları köyden şehre göç eden çok sayıda vatandaşı tekrar köyüne geri getirmiştir. Köy nüfusu oldukça kalabalıktır. Köyün Ulupınar adında meşhur güzel bir kaynak suyu ve çevresinde koruluk alan bulunmaktadır.


KURUGÖL KÖYÜ


Polat deresi köylerindendir.İlçenin güney yönüne düşer.İlçeye uzaklığı 25 km dir.Köyün kuruluş tarihi bilinmemektedir.
Daha çok hayvancılıkla geçinen köyde nüfus giderek azalmaktadır. Bugünkü nüfusu 120 kişidir.
İlkokul öğrenci yetersizliğinden kapalıdır.
Köyde elektrik ve telefon mevcuttur.